aumiize: สิงหาคม 2008

วันเสาร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2551

AuOvOm~ปิแอร์ เดอ ดูเบอร์แตง

ปิแอร์ เดอ ดูเบอร์แตง

ปิแอร์ เดอ ดูเบอร์แตง (Pierre de Coubertin) เป็นขุนนางชั้นบารอน (Baron) ของประเทศฝรั่งเศส เป็นที่รู้จักในฐานะของผู้ก่อตั้งกีฬาโอลิมปิกสมัยใหม่ และเป็นผู้ก่อตั้ง คณะกรรมการโอลิมปิกสากล (International Olympic Committee) ดูเบอร์แตง เกิดในเมืองปารีส ประเทศฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1863 ในตระกูลขุนนาง เป็นลูกคนที่ 4 ของ Charles Louis de Frédy กับ Agathe-Gabrielle de Mirville เมื่อดูเบอร์แตงเติบโตขึ้น ก็ได้ไปศึกษาในโรงเรียนของสหราชอาณาจักร และ สหรัฐอเมริกา และได้เห็นการศึกษาที่ดี ต่อมา เมื่อเป็นผู้ใหญ่ ดูเบอร์แตงจึงเริ่มมีความคิดในการปฏิรูปการศึกษาในฝรั่งเศสให้ทันสมัยขึ้น
ดูเบอร์แตง เชื่อว่า ปัจจัยหนึ่งที่สามารถยกระดับการศึกษาฝรั่งเศสได้ก็คือ การศึกษาด้านกีฬา (sports education) ซึ่งจะช่วยพัฒนาศักยภาพของคนรุ่นใหม่ไฟแรงในยุคนั้น ส่วนตัวของดูเบอร์แตงเอง ก็มีความชื่นชอบในกีฬารักบี้ เขาได้เป็นกรรมการตัดสิบกีฬารักบี้ชิงชนะเลิศระดับประเทศฝรั่งเศสในวันที่ 20 มีนาคม ค.ศ. 1892
ต่อมา ดร. วิลเลียม เพ็นนี บรูคส์ (Dr William Penny Brookes) มีแนวคิดที่จะฟื้นฟูการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกกลับขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกสมัยโบราณถูกล้มเลิกไปใน ค.ศ. 393 ดูเบอร์แตงสนใจในแนวคิดนี้ โดยคิดจะขยายวงการแข่งขันโดยเปิดโอกาสให้นักกีฬาจากทั่วโลกสามารถเข้าร่วมแข่งขันได้ จึงร่วมมือกับดร.บรูคส์ , สหราชอาณาจักร และ ประเทศกรีซ ซึ่งมีความสนใจในแนวคิดนี้ เริ่มพัฒนาแผนการจัดการแข่งขันกีฬานานาชาติขึ้น
วันที่ 23 มิถุนายน ค.ศ. 1894 ในซอร์บอนน์ (Sorbonne) เมืองปารีส คณะกรรมการโอลิมปิกสากล (IOC) ก็ถือกำเนิดขึ้น และเริ่มเตรียมการจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกสมัยใหม่ขึ้น โดยให้กีฬาโอลิมปิกครั้งแรกจะจัดขึ้นในเอเธนส์ ประเทศกรีซ เพื่อให้เกียรติแก่ประเทศผู้ให้กำเนิดกีฬาโอลิมปิก และกำหนดให้กีฬาจัดขึ้นทุกๆ 4 ปี มีประธาน IOC คนแรกคือ Demetrius Vikelas
และในที่สุด 6 เมษายน ค.ศ. 1896 กีฬาโอลิมปิกสมัยใหม่ในเอเธนส์เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ และในปีเดียวกัน Demetrius Vikelas ได้พ้นตำแหน่งประธาน IOC และดูเบอร์แตง ก็ได้รับเลือกให้เป็นประธาน IOC คนที่สอง และดำรงตำแหน่งจนถึง ค.ศ. 1925
ต่อมา กีฬาที่ใช้หิมะในการเล่น เช่นสกีหิมะ ฯลฯ เริ่มเป็นที่นิยม แต่กีฬาที่เล่นในโอลิมปิก ส่วนใหญ่เป็นกีฬาที่ไม่เหมาะจะเล่นในฤดูหนาวที่มีหิมะ ดังนั้น ค.ศ. 1924 จึงได้มีการจัดแยกเป็นกีฬา Winter Olympic สำหรับกีฬาหิมะ ส่วนกีฬาดั้งเดิม ก็เป็น Summer Olympic ซึ่งจัดมาถึงปัจจุบันทั้งคู่
ดูเบอร์แตง มีคำพูดประโยคที่เป็นที่รู้จักแก่คนทั่วไปคือ "The important thing is not to win, but to take part." สิ่งที่สำคัญ ไม่ใช่การเอาชนะ แต่เป็นการมีส่วนร่วม
ปิแอร์ เดอ ดูเบอร์แตง เสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 2 กันยายน ค.ศ. 1937 ด้วยโรคหัวใจ ที่เมืองเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ขณะอายุ 74 ปี

วันศุกร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2551

AuOvOm~Croissant

Croissant

A croissant anglicised variously as is a buttery flaky pastry, named for its distinctive crescent shape. It is also sometimes called a crescent or, since at least the early twentieth century, a crescent roll:"On a small table at her side a tray had been left, with the remains of dejeuner; a jug stained brown with streaks of coffee; a crumbled crescent roll..."Crescent-shaped breads have been made since the Middle Ages[citation needed], and crescent-shaped cakes (imitating the often-worshiped Moon) possibly since classical times:Hebrew women, in the time of Jeremiah, made in honor of the pagan goddess Astarte (queen of heaven, queen of the moon) cakes, probably in the form of a crescent. Croissants are made of a leavened variant of puff pastry by layering yeast dough with butter and rolling and folding a few times in succession, then rolling. Making croissants by hand requires skill and patience; a batch of croissants can take several days to complete. However, the development of factory-made, frozen, pre-formed but unbaked dough has made them into a fast food which can be freshly baked by unskilled labor. Indeed, the croissanterie was explicitly a French response to American-style fast food. This innovation, along with the croissant's versatility and distinctive shape, has made it the best-known type of French pastry in much of the world. In many parts of the United States, for example, the croissant (introduced at the fast food chains Arby's in the United States and Tim Hortons in Canada in 1983) has come to rival the long-time favorite doughnuts

Origin

Fanciful stories of how the bread was created are modern culinary legends. These include tales that it was invented in Poland to celebrate the defeat of a Muslim invasion at the decisive Battle of Tours by the Franks in 732, with the shape representing the Islamic crescent; that it was invented in Vienna in 1683 to celebrate the defeat of the Turkish siege of the city, as a reference to the crescents on the Turkish flags, when bakers staying up all night heard the tunneling operation and gave the alarm; tales linking croissants with the kifli and the siege of Buda in 1686; and those detailing Marie Antoinette's hankering after a Viennese specialty.Several points argue against the connection to the Turkish invasion or to Marie-Antoinette: saving the city from the Turks would have been a major event, yet the incident seems to be only referenced by food writers (writing well after the event), and Marie-Antoinette - a closely watched monarch, with a great influence on fashion - could hardly have introduced a unique foodstuff without writers of the period having commented on it. Those who claim a connection never quote any such contemporary source; nor does an aristocratic writer, writing in 1799, mention the pastry in a long and extensive list of breakfast foods. Alan Davidson, editor of the Oxford Companion to Food states that no printed recipe for the present-day croissant appears in any French recipe book before the early 20th century; the earliest French reference to a croissant he found was among the "fantasy or luxury breads" in Payen's Des substances alimentaires, 1853.This suggests that the croissant was just becoming known at mid-century (though the puff pastry used to make it was already mentioned in the late 17th century, when La Varenne's "Le cuisinier françois" gave a recipe for it in the 1680 - and possibly earlier - editions.) By 1869, it was well-established enough to be mentioned as a breakfast staple and in 1872, Charles Dickens wrote (in his periodical "All the Year Round") of:the workman's pain de ménage and the soldier's pain de munition, to the dainty croissant on the boudoir table.However, it is possible - if not thus far documented - that there was a Viennese connection to the appearance of the croissant in France. Croissants today are one of a number of puff-pastry based items known as Viennoiserie - "Vienna-style items". The idea that Viennese-style rolls were finer seems to have started with a Boulangerie Viennoise - "Viennese breadstuff bakery" - that opened in Paris in the first half of the nineteenth century: "This same M. Zank...founded around 1830, in Paris, the famous Boulangerie viennoise" . Several sources refer to the superiority of this bakery's products: "Paris is of exquisite delicacy; and, in particular, the succulent products of the Boulangerie Viennoise" "which seemed to us as fine as if it came from the Viennese bakery on the rue de Richelieu". The following mention was written well after the croissant was common in France, and already mentions one common myth: "The croissant, which appeared in Paris for the first time at the boulangerie viennoise of the rue Montmartre, comes, effectively, from Vienna. It dates, I was told in that city, from the invasion of the Austrian capital by the Turks in 1683."

AuOvOm~Napoleon

Napoleon

Reign

20 March 1804–6 April 18141 March 1815–22 June 1815

Coronation

2 December 1804

Full name

Napoleon Bonaparte

Born

15 August 1769(1769-08-15)

Birthplace

Ajaccio, Corsica

Died

5 May 1821 (aged 51)

Place of death

Longwood, St. HelenaBuriedLes Invalides, ParisPredecessorFrench Consulate (as Executive Power of the French Republic, with himself as First Consul);Previous ruling Monarch : Louis XVI as King of the French (died 1793)

Successor

Louis XVIII (de facto)Napoleon II (de jure)

Consort

Joséphine de Beauharnais Marie Louise of Austria

Offspring

Royal House

Father

Mother

Napoleon was born in the town of Ajaccio on Corsica, on 15 August 1769, one year after the island was transferred to France by the Republic of Genoa. He was named Napoleone di Buonaparte (in Corsican, Nabolione or Nabulione), though he later adopted the more French-sounding Napoléon Bonaparte.[note 1] Napoleon wrote to Pasquale di Paoli—leader of a Corsican revolt against the French—in 1789: "I was born when my country was dying. Thirty thousand French, vomited on our shores, drowning the throne of liberty in waves of blood- such was the horrid sight which first met my view."His heritage earned him popularity among Italians during his Italian campaigns.The family were minor Italian nobility of Tuscan origin, which had moved to Florence and broke into two branches; the original branch, Buonaparte-Sarzana, were compelled to leave Florence after the defeat of the Ghibellines and came to Corsica in the 16th century, when the island was still a possession of Genoa.His father Carlo Buonaparte, an attorney, was named Corsica's representative to the court of Louis XVI in 1778, where he remained for a number of years. The dominant influence of Napoleon's childhood was his mother, Maria Letizia Ramolino, whose firm discipline helped restrain the rambunctious Napoleon. Napoleon had an elder brother, Joseph, and younger siblings Lucien, Elisa, Louis, Pauline, Caroline and Jerome. He was baptised Catholic just before his second birthday, on 21 July 1771 at Ajaccio Cathedral.Napoleon's noble, moderately affluent background and family connections afforded him greater opportunities to study than were available to a typical Corsican of the time. On 15 May 1779, at age nine, Napoleon was admitted to a French military school at Brienne-le-Château, a small town near Troyes. He had to learn French before entering the school, but he spoke with a marked Italian accent throughout his life and never learned to spell properly. During these school years Napoleon was teased by other students for his Corsican accent and he buried himself in study.Upon completing the school in 1784, Bonaparte was admitted to the elite Ecole Militaire (Military college) in Paris. Though he had initially sought a naval assignment, he studied artillery and completed the two-year course of study in one year. An examiner judged him as "very applied [to] abstract sciences, little curious as to the others; a thorough knowledge of mathematics and geography."